ગઝલ

આવ-જા અમથી બધાંની થાય છે,

શ્વાસ પણ એમ જ અહીં લેવાય છે.

વાત જુદી છે અધૂરા પાત્રની,

કોઈ દરિયો ક્યાં કદી છલકાય છે ?

જીવ પામર પામવા મથતો રહે,

એ પદારથ તો ય ક્યાં પકડાય છે ?

આંખમાંથી કેટલું ભૂંસવું પડે -

આંખ પંખીની પછી દેખાય છે.

સ્હેજ અજવાળું નથી થાતું અને,

કૈંક ડહાપણ દીવડા બુઝાય છે !

કોઈ પરપોટો નથી કાયમ અહીં,

આખરે એ સત્ય પણ સમજાય છે.

સાવ કોરા કાગળો વાંચ્યા પછી

અક્ષરોનો મર્મ કૈં પકડાય છે !

-નીતિન વડગામા