આ વિચારો ક્યાં કદી પકડાય છે
માત્ર એ કાગળ ઉપર અટવાય છે.
છત ભલે કાણી તને લાગ્યા કરે,
આભ જેવું એમાંથી દેખાય છે.
જે જગ્યાએ બાંધું માળો રોજ હું,
એ જે ડાળી હર પળે વેડાય છે.
બંધ આંખે હું તને જોઇ શકું,
આયનામાં કેમ તું ખોવાય છે?
પાંદડાને એ ખબર ક્યાંથી પડે?
આ વિરહનું વૃક્ષ ઘરડું થાય છે.
- પૂર્વી ઓઝા
No comments:
Post a Comment